***خوشحالم که پول حوزه هنری و فارابی در حال تمام شدن است. خوشحالم که تا مدتی دیگر پولی به صدا و سیما نخواهد رسید. پولی که همه را تنبل و بی استعداد و زبون بار آورد و در این شرایط دوستان مجبور میشوند تولید داشته باشند و با هم ارتباط بگیرند و در این ارتباط گیری ها به نقاط مشترکی می رسند، به خودشان نزدیک‌تر می‌شوند، مومن‌تر می‌شوند و نهایتا داستان های جدید و واقعی خلق می‌کنند.




***الان چیزی که وجود دارد این است که به شدت مردم ما، به خصوص در دو سه ماه اخیر، از نخبه های ما جلو افتاده اند. اگر چهار ماه پیش خبر جایزه دادن به جعفر پناهی منتشر می شد و همه چشم بسته قبول می‌کردند و فیلم را صاحب ارزش می‌دانستند، الان  اغلب همان کامنت‌هایی که آقای جلیلی به آن اشاره کردند، بحث این هست که این جایزه پناهی سیاسی هست یا نه. همه‌ی نظرات وجود دارد، اما ملت دارند درباره‌اش بحث می‌کنند. یعنی سرعت رشد آگاهی مردم به این شدت است.

***قبلا چهار تا مجله روشنفکری بود و شما وقتی می خواستی مقاله سینمایی  بنویسی مجبور بودی به آنجا بروی و اگر راه‌ات نمی‌دادند، صدای شما شنیده نمی‌شد؛ اما الان شما می‌توانی اگر حرف داری یک صفحه فیس بوک یا یک وبلاگ باز کنی و اگر حرفت برد داشته باشد از طریق همان هم دیده می شود.

***حمید نعمت الله روزگاری حرف خوبی به من زد، کسی که خودش متاسفانه بعدها قربانی همین جریان‌های نهادی و رسانه‌ای شد. اما یک بار یک حرف خیلی خوبی به من زد که به شدت درست بود. نعمت الله بعد از فیلم اولش بوتیک گفت اگر فیلم یک فیلم ساز ایرانی در رسانه ها نقد مثبت بگیرد، احتمال اینکه این فیلم ساز بتواند فیلم بعدیش را بسازد بیشتر است از اینکه فیلمش بفروشد.
همان سال آقای عالم زاده فیلمی ساخت با نام توکیو بدون توقف که یک میلیارد تومان فروخت اما فیلم حمید نعمت‌الله فروش کمتری داشت اما ادامه‌ی مسیر به نفع او بود. من وقتی این حرف را می زنم اول دارم تاثیر خودم را به عنوان یک منتقد، در برابر قدرت بازار آزاد، به چالش می گذارم و مشکلات‌اش را می‌دانم. اما با این حال اعتقاد دارم که این روش مثبت تر است.

***مشکل دیرینه ما در ایران این بود که همیشه یک طبقه حاکم داشتیم. نه طبقه نخبه و متفکر. الان هم در مملکت ما طبقه نخبه مضمحل شده است. همیشه در ایران مردم مجبور بودند که در چارچوب ارزش‌های یک قشر الیت که حالا نامش را هر چه می‌خواهید بگذارید، داستان را تعریف کنند.

***ببینید الان یک مملکتی داریم که در آن، مثلا حوزه هنری پول اپوزسیون‌اش را می دهد و ارشاد پول پوزیسیون‌اش را! یا بالعکس!

***در شرایط اقتصاد بازار، فیلم بد هم ساخته ‌می‌شود و در عین حال در حالت اقتصاد نفتی هم فیلم خوب تولید می شود؛ اما برآیند این داستان چه می شود؟ این طور نیست که هر فیلمی نفتی بود بد است، و هر فیلمی که در بازار آزاد تولید شد خوب است؛ اتفاقا وقتی درباره اقتصاد مردمی یا بازار آزاد در سینما حرف می زنیم اولین چیزی که باید در باره آن توجه کنیم این است که باید ضایعات چنین روشی را هم بپذیریم. مثلا یکی از مسایل این بازار مافیاست که باید به فکر کنترل این مافیا باشیم.